Co to jest Centrum Integracji Społecznej?
Ustawa o zatrudnieniu socjalnym, która weszła w życie w 2003 r., umożliwiła powstawanie Centrów Integracji Społecznej (CIS-ów). Dziś jest ich w Polsce ok. 70, z czego 4 w województwie lubuskim. Centra Integracji społecznej są bardzo ważnym elementem polityki rynku pracy, pierwszym etapem na drodze osób wykluczonych do zawodowej i społecznej aktywności, choć ich prowadzenie nie jest ani łatwe, ani tanie (CIS-y nie są przedsięwzięciami ekonomicznymi).
Centrum Integracji Społecznej to jednostka organizacyjna, którą może utworzyć organizacja pozarządowa, prezydent miasta, burmistrz lub wójt, jednak osobą decyzyjną w tej sprawie jest Wojewoda. CIS-y tworzone są, aby służyły reintegracji zawodowej i społecznej osobom, które potrzebują pomocy. Działalność CIS-ów obejmuje głównie warsztaty, szkolenia oraz kursy przygotowujące do działalności wytwórczej lub usługowej. Celem ich jest zdobycie lub podwyższenie kwalifikacji zawodowych osób wykluczonych (również w formie praktyk i staży), a także realizacja indywidualnych programów zatrudnienia socjalnego, dopasowanych do możliwości i umiejętności beneficjentów. Centra nie sprowadzają się wyłącznie do praktycznej nauki zawodu, lecz uczą także umiejętności ułatwiających rozwiązywanie problemów osobistych i rodzinnych, wzmacniających motywację do zmiany własnego losu ułatwiając tym samym codzienne funkcjonowanie w społeczeństwie. Wszystkie te zajęcia realizowane są w ramach indywidualnego programu zatrudnienia socjalnego, który może trwać od 6 do 12 miesięcy (w uzasadnionych przypadkach nawet do 18 miesięcy).
Kto może być beneficjentem Centrum Integracji Społecznej?
Do CIS-u mogą zostać przyjęte osoby skierowane przez Ośrodek Pomocy Społecznej, który stwierdza, czy potrzebują pomocy ( tj. czy spełniają kryteria wykluczenia społecznego w myśl ustawy o zatrudnieniu socjalnym z dn. 13 czerwca 2003 r.) Podopiecznymi CIS mogą być osoby:
- bezdomne, które realizują indywidualny program wychodzenia z bezdomności
- uzależnione od alkoholu po zakończeniu leczenia odwykowego
- uzależnione od narkotyków po zakończeniu terapii w zakładzie opieki zdrowotnej
- chore psychicznie (w rozumieniu przepisów o ochronie zdrowia psychicznego)
- niepełnosprawne (w rozumieniu przepisów o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnoprawnych),
- długotrwale bezrobotne (w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy)
- byli więźniowie, którzy mają problem z integracją ze środowiskiem
Do CIS-u mogą zostać skierowane także osoby spoza tego kręgu, które w sposób szczególny potrzebują pomocy. Formułuje to ustawa o zatrudnieniu socjalnym, a mianowicie osoby zagrożone wykluczeniem społecznym to te, które ze względu na swoją sytuację życiową nie są w stanie same zaspokoić podstawowych potrzeb życiowych, co prowadzi do ubóstwa i uniemożliwia lub ogranicza uczestnictwo w życiu zawodowym, społecznym i rodzinnym.